Ana rahmi, uterus olarak da bilinir ve rahim ağzı ucunda, yan kısımlarında fallop tüpleri bulunan, kasılma yeteneği yüksek kaslardan oluşan ve şekil itibariyle armuda benzeyen bir yapıdır. Ana rahmi içerisindeki boşlukta endometrium tabakası yer alır. Kadının gebe olmadığı dönemde yaklaşık 60 gram ağırlığındaki ana rahmi, gebelik döneminde ise ortalama 3-4 kilogram ağırlığındaki bir bebeği taşıyabilecek kadar büyüme özelliğine sahiptir. Doğum eylemi başladığında da ana rahmi, güçlü kasılma hareketleri ve rahim ağzının gevşeyip açılması sayesinde bebeğin dünyaya gelmesini sağlar.

Ana rahmi, gebelik döneminde bebeğin gelişimini amniyos sıvısı ile iş birliği halinde sağlayarak bebeği dıştan gelecek darbelere karşı korur ve doğum zamanı geldiğinde de güçlü kasılma hareketleri ile bebeğin dış dünyaya çıkmasını sağlar.

Menopoza girmiş bir kadında ana rahmi işlevini tamamlamış olduğundan giderek küçülmeye başlar. Ana rahmi içerisindeki boşluk (endometrium) rahim iç tabakası olarak adlandırılır. Döllenmiş bir yumurta hücresi, fallop tüplerinden geçmek sureti ile rahim içine ulaştığında burada en verimli bulduğu bölgeye yerleşerek gelişmeye başlar. Ana rahminde rahim içi tabakası olarak bilinen endometrium, her adet döneminde yenilenir ve gebelik gerçekleştiğinde ise embriyo ana rahmi içinde gelişimini sürdürür. Gebelik gerçekleşmediği zaman rahim içi tabaka yeniden oluşturulmak üzere, rahim ağzı ile vajinaya bu kısımdan da dışarı atılır. Böylece adet kanaması meydana gelir.

Ana rahmi, dişi genital sisteminde bulunan duktusların en kalın ve en duyarlı bölümünü oluşturur. Fetal gelişimin gerçekleştiği bölge 7 cm boy, 5 cm en ve 3 cm kalınlığındadır. Ana rahmi genişlemiş gövde kısmı, korpus uteri, en üst kısımda fallop tüpleri, fundus bölgesi ve dar kısımda da istmustan oluşur. İstmus, silindirik boyun kısmı bulunan servikse kadar uzanır. Serviks ise vajen ile devam edip, uterus kavitesinin servikal kanal ile birleştiği internal ostium ve servikal kanalın devam ettiği nokta eksternal ostiumdan oluşur.